Карула е место чудесно, несфатливо, сурово за живот, избрано за подвиг, за преобразување на страстите, за возлети кон небото. За разговор со Бога...

            И кој може тука да свие „гнездо“ како птица на гранка, ни на небо, ни на земја. Небото е високо, а Карулското парче земја е карпесто и пусто, осамено и непристапно. Наместо со крилја тука се возлетува со молитва, вера, надеж и љубов. И тоа не е обична молитва, ниту слаба вера, ни краткотрајна надеж, ниту љубов без дела.

Веројатно името на архимандритот Рафаил (Карелин) на многумина им е веќе познато. Некој го читал зборнкот со негови проповеди издаден од Троице-сергиевата лавра на Московското Подворје, некој словата од книгата „Великите христијански празници“, брошурите „Мистиката на земното време“ и „Иконата ,Слава на Грузиската Каталикоска Црква‘“. Некој, пак ги сретнувал неговите поуки во молитвословите. Сепак, поголемиот дел од делата на отец Рафаил за широк круг читатели останува непознат. Неговото творештво – проповедите и беседите, поуките и статиите се-изворедна појава на православната литература, силна и самобитна.

Излезе од печат првата стихозбирка, богољубива поезија со наслов „ Манастирски води „ од сестринството на манастирот Свети Јован Крстител Слепче, посветена „На жедните… “
Рецензент на оваа книга е проф. д-р Владимир Мартиновски од катедрата за книжевсност при филолошкиот факултет.
Во продолжение ја приложуваме целосната рецензија на книгата: